Share |

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

ΖΑΚΛΙΝ ΝΤΕ ΡΟΜΙΓΙ


ΕΒΑΛΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ  ΣΚΕΨΗΣ

Της Ναταλί  Χατζηαντωνίου


Η Ελλάδα αποχαιρετούσε πάντα όσους σπουδαίους συνέβαλαν κατά καιρούς με το έργο και την προσωπικότητά τους στη διατήρηση της αξιοπρέπειάς της, χρησιμοποιώντας το βαφτιστικό τους όνομα, σε μια υπόμνηση μιας αρχαιοελληνικής εκδοχής οικειότητας.

Ετσι κατευοδώσαμε τη «Μελίνα», τον «Μάνο». Να αποχαιρετήσουμε την ντε Ρομιγί ως Ζακλίν; Αξίζει πάντως ένα ύστατο ελληνοπρεπές χαίρε στην «Κυρία Ελλάδα», όπως χαρακτήρισε χθες το «Νουβέλ Ομπσερβατέρ» τη φωτισμένη ελληνίστρια και παθιασμένη φιλέλληνα, τη Γαλλίδα ακαδημαϊκό, συγγραφέα, μεταφράστρια των Ελλήνων κλασικών στα γαλλικά και καθηγήτρια, που πέθανε στα 97 χρόνια της, αφήνοντας τη χώρα μας σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της νεότερης ιστορίας της, φτωχότερη κατά μια σημαντικότατη πνευματική συμμαχία.
«Σε στιγμές δύσκολες για την Ελλάδα, όπου η φήμη της τίθεται συχνά υπό αμφισβήτηση, η φωνή και το έργο της Ζακλίν ντε Ρομιγί υπήρξαν καθοριστικά για την υπενθύμιση και ανύψωση του ελληνικού πολιτισμού, της ελληνικής γραμματείας. Σπάνια η χώρα μας αξιώθηκε τέτοιους συμμάχους. Η Ελλάδα σήμερα πενθεί», ανέφερε και το συλλυπητήριο μήνυμα του υπουργού Πολιτισμού.
Περνώντας τα τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο διάστημα στο εξοχικό σπίτι της στην Εξ-αν-Προβάνς, το οποίο είχε διαμορφώσει σαν μικρογραφία του ελληνικού τοπίου, μέσα στις ελιές και τα πεύκα, η Ζακλίν ντε Ρομιγί πέθανε σε νοσοκομείο στο παρισινό προάστιο της Βουλόνης. Ηταν πια σχεδόν τελείως τυφλή, αλλά με το πνεύμα της απολύτως αδιάβλητο από το γήρας. «Είμαι πια πολύ γριά. Αλλά στο τέλος της ζωής μου ό,τι υπήρξε πάντα βασικό αντικείμενο της εργασίας μου, μου φαίνεται πιο πολύτιμο από ποτέ», έλεγε και υπαγόρευε τα τελευταία της βιβλία στους συνεργάτες της ή στο μαγνητόφωνο.
Λόγος εναντίον κτηνωδίας
Το 2007 μιλώντας στο περιοδικό «Le Point» προέβλεπε: «Δεν είμαι πολύ αισιόδοξη για τις αγαπημένες μου αρχαίες γλώσσες, ούτε άλλωστε για τα γαλλικά ούτε για τις ανθρωπιστικές σπουδές εν γένει και, ακόμη λιγότερο, για το μέλλον του πολιτισμού μας. Αν δεν υπάρξει κάποιο σκίρτημα, οδεύουμε προς μια καταστροφή και μπαίνουμε σε μια εποχή βαρβαρότητας». Και προειδοποιούσε: «Το να μάθεις να σκέφτεσαι, να είσαι ακριβής, να ζυγίζεις τις λέξεις σου, να ακούς τον άλλον, σημαίνει να είσαι ικανός να διαλέγεσαι και είναι το μόνο μέσο για να αναχαιτισθεί η τρομακτική βία που αυξάνεται γύρω μας. Ο λόγος είναι ένα φρούριο κατά της κτηνωδίας. Οταν δεν ξέρουμε, όταν δεν μπορούμε να εκφραστούμε, όταν ο λόγος δεν είναι επαρκής, όταν δεν είναι αρκετά επεξεργασμένος επειδή η σκέψη είναι ασαφής και μπερδεμένη, δεν απομένουν παρά οι γροθιές, τα χτυπήματα, η άξεστη, βλακώδης, τυφλή βία...».
Δεν ήταν, βέβαια, μόνο «δική μας» η Ζακλίν ντε Ρομιγί κι ας πολιτογραφήθηκε Ελληνίδα το 1995 και χρίστηκε «πρέσβειρα του Ελληνισμού» το 2001. Η διανοήτρια, που κατά το «Νουβέλ Ομπσερβατέρ» «ξανάβαλε το "ελληνικό θαύμα" στο επίκεντρο της δυτικής σκέψης», εκείνη που επέμενε ότι «για μια χώρα, η χρήση της γλώσσας της σημαίνει και την ανεξαρτησία της», άφησε παγκόσμιο κληροδότημα την πολυάριθμη σημαντικότατη εργογραφία της. Εδωσε έμφαση στη μελέτη του Θουκυδίδη, του θεάτρου του Αισχύλου και του Ευριπίδη, του Ομηρικού Επους και της ελληνικής γλώσσας.
Υποκλίνεται και η Γαλλία
Και η ίδια, ενσαρκώνοντας μία από τις όλο και σπανιότερες περιπτώσεις ουμανιστικής αντίληψης για τον πολιτισμό, υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα δρώντα πνεύματα της σύγχρονης σκέψης. Ετσι την αποχαιρέτησε και ο Γάλλος υπουργός Πολιτισμού Φρεντερίκ Μιτεράν, επισημαίνοντας ότι «χάθηκε ένα από τα πολύ μεγάλα πνεύματα της εποχής μας». Οσο για τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, επισήμανε ότι η ζωή και το έργο της «μεγάλης ουμανίστριας είναι εμβαπτισμένα στο φως που πηγάζει από έναν πολύ υψηλό πολιτισμό -τον ελληνικό».
Ισως όμως ακόμα σημαντικότερο ήταν το σχόλιο της Ελέν Καρέρ ντ' Ανκός, ισόβιας γραμματέως της Γαλλικής Ακαδημίας. Εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο καλύτερος φόρος τιμής για τη Ζακλίν ντε Ρομιγί «θα ήταν να δοθεί εφεξής μεγαλύτερη σημασία στην ελληνική γλώσσα, την οποία υποστήριξε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον στη Γαλλία». Αλλωστε σ' αυτό αφιέρωσε τη ζωή και την ακαδημαϊκή της καριέρα: στην καλλιέργεια των κλασικών ελληνικών γραμμάτων, υπέρ της κατάρτισης και της διαμόρφωσης ενός ουμανιστικού πνεύματος, και ως αντίδοτο στη βία και τη βαρβαρότητα. «Της προκαλούσε τεράστιο πόνο το γεγονός ότι έβλεπε να φθίνει η μελέτη της ελληνικής γλώσσας», τόνισε η ντ' Ανκός.
Η τολμηρή και δρώσα συνείδηση της Ζακλίν ντε Ρομιγί και το ρηξικέλευθο πνεύμα της, της επέτρεψαν να καταλύσει πρώτη, πολλές φορές, ανδροκρατούμενους θεσμούς. Ηταν η πρώτη γυναίκα που έγινε δεκτή στην περίφημη Έcole Normale. Η πρώτη που δίδαξε στο Κολέγιο της Γαλλίας, εγκαινιάζοντας την έδρα «Η Ελλάδα και η διαμόρφωση της ηθικής και πολιτικής σκέψης». Και μόλις η δεύτερη γυναίκα που εξελέγη το 1988, μετά τη Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, στη Γαλλική Ακαδημία. *

Η Εβραιοπούλα που ερωτεύτηκε τον Θουκυδίδη

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί γεννήθηκε στη Σαρτρ, στις 26 Μαρτίου του 1913.
Ηταν κόρη του Εβραίου καθηγητή της Φιλοσοφίας Μαξίμ Νταβίντ (σκοτώθηκε στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου) και της συγγραφέως Ζαν Μαλβουαζάν. Πήρε το επίθετο «ντε Ρομιγί» το 1940, όταν παντρεύτηκε τον Μισέλ Γουόρμς ντε Ρομιγί από τον οποίο χώρισε το 1973, χωρίς να έχουν αποκτήσει παιδιά.
Αν αναζητούσε κανείς στη ζωή της ένα μοιραίο σημείο εκκίνησης για ό,τι θα γινόταν πάθος και αφοσίωση, θα μπορούσε να σταθεί στην ημέρα που η Ζαν Μαλβουαζάν χάρισε στην έφηβη κόρη της ένα αντίτυπο της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου του Θουκυδίδη. Η νεαρή Ζακλίν αφοσιώνεται στην ανάγνωσή του. Σπουδάζει στο παρισινό lycee Moliere από όπου αποφοιτά το 1930, έχοντας αποσπάσει στις γενικές εξετάσεις για αριστούχους της Γαλλίας, αριστείο στα λατινικά και δεύτερο βραβείο στα αρχαία ελληνικά. Γίνεται δεκτή στην Έcole Normale και, μαθητεύοντας δίπλα στον ελληνιστή Πολ Μαζόν, αποφοιτά το 1936 με δίπλωμα Φιλολογίας. Η γερμανική κατοχή και η ναζιστική κυβέρνηση του Βισί αναστέλλουν τις σπουδές της καθώς, ως εβραϊκής καταγωγής, ζει κρυμμένη. Το 1947 πάντως ολοκληρώνει το διδακτορικό της με θέμα «Ο Θουκυδίδης και ο αθηναϊκός ιμπεριαλισμός».
Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Λιλ κι από το 1957 έως το 1973 στη Σορβόνη και μετά στο Κολέγιο της Γαλλίας. Υπήρξε διδάκτωρ επί τιμή στα Πανεπιστήμια των Οξφόρδης, Αθήνας, Δουβλίνου, Χαϊδελβέργης, Μόντρεαλ, καθώς και στο Γέιλ. Είχε παρασημοφορηθεί πολλές φορές από το γαλλικό κράτος (έλαβε το 2007 το «μεγαλόσταυρο» της Λεγεώνας της Τιμής) και από την Ελλάδα το «Παράσημο του Φοίνικος» (1977). Το 1984 είχε πάρει το Μεγάλο Βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας. Και το 1995 το Βραβείο Ωνάση. Τότε, μιλώντας στην Πνύκα είχε πει: «Ολος ο κόσμος πρέπει να μάθει ελληνικά. Η ελληνική γλώσσα μάς βοηθάει κατ' αρχήν να καταλάβουμε τη δική μας γλώσσα».
Η αγάπη της για την Ελλάδα υπήρξε πάντα ουσιαστική. Στη μεγάλη πυρκαγιά το 2007, που έφτασε μέχρι την αρχαία Ολυμπία, ήταν εκείνη που είχε προτρέψει τους Γάλλους συμπολίτες της να βοηθήσουν εμπράκτως για την αποκατάσταση των περιοχών που είχαν πληγεί.
Σε μία από τις πρόσφατες συνεντεύξεις της στη «Φιγκαρό», όταν ερωτήθηκε αν έζησε τη ζωή που ήθελε, είπε: «Είναι υπέροχο το να τελειώνω τη ζωή μου μόνη, σχεδόν τυφλή, χωρίς παιδιά και οικογένεια; Κι όμως, η ζωή μου ως καθηγήτρια υπήρξε από την αρχή μέχρι το τέλος αυτό που επιθυμούσα».

Εργα της στα ελληνικά

Στα ελληνικά κυκλοφορούν τουλάχιστον 35 μελέτες της Ζακλίν ντε Ρομιγί, από τις εκδόσεις ΜΙΕΤ, «Ερμής», «Αστυ», «Παπαδήμα», «Νέα Σύνορα-Λιβάνη», «Ζαχαρόπουλος» και «Καρδαμίτσα».
Ενδεικτικά ας αναφέρουμε τα πιο πρόσφατα «Μαθήματα Ελληνικών» και «Το ανθρώπινο μεγαλείο στον αιώνα του Περικλή» (εκδόσεις «Ωκεανίδα», 2010). Και ακόμα: «Πόσο επίκαιρη είναι η αθηναϊκή δημοκρατία σήμερα;» («Ερμής», 2009), «Η Αφήγηση της Ορέστειας του Αισχύλου» (2007, «Ωκεανίδα»), «Λεξικό της ελληνικής λογοτεχνίας Αρχαίας και Νέας» («Ζαχαρόπουλος»-«Δαίδαλος», 2004), «Η αρχαία Ελλάδα σε αναζήτηση της ελευθερίας» («Αστυ», 2001), «Η αρχαία Ελλάδα εναντίον της βίας» («Αστυ», 2001), «Ο Θουκυδίδης και ο αθηναϊκός ιμπεριαλισμός» («Παπαδήμας», 2000), «Προβλήματα της αρχαίας ελληνικής δημοκρατίας» («Καρδαμίτσα», 1998), «Οι μεγάλοι σοφιστές στην Αθήνα του Περικλή» («Καρδαμίτσα», 1994), «Αλκιβιάδης» («Αστυ», 1990), «Ιστορία και λόγος στον Θουκυδίδη» (ΜΙΕΤ, 1988) κ.ά.
* Δηλώσεις για το θάνατό της έκαναν ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και ο πρόεδρος της Ν.Δ. Αντ. Σαμαράς.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΤΣΙΑΝΤΗΣ (1968-2010)


ΟΡΙΑΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ


In Memoriam

«Αν δεν ελπίζεις, δεν θα βρεις το ανέλπιστο»
(εάν μη έλπηται, ανέλπιστον ουκ εξευρήσεις).
Ηράκλειτος (απ.1)


Γιατί τόσος κόσμος σήμερα στον Αγιώργη;  Γιατί πάνω απ’ τα μονοπάτια του χωριού τόσα λευκά περιστέρια;
Για Εσένα,  Γιώργο! Για να σου δώσουν, ξανά όπως και πριν,  ακέρια την αγάπη μας. Και για να μας στείλεις ξανά  το μήνυμά σου!
        Με τη σκέψη τώρα σε γυρεύω.
Δεν μπορώ να σ’ αγγίξω, δεν μπορώ να σε δω κατά πρόσωπο να χαμογελάς, πέμποντας γύρω σου παντού πνοή ζωής και πνεύμα ρωμαλέο κι’ ασυμβίβαστο, ικανό για να βγάλει τα όντα απ’ την αφάνεια και να τα φανερώσει πάνω στη σκηνή. Όχι μονάχα τον αφανισμένο άνθρωπο, αλλά και κάθε πλάσμα ζωντανό, όπως εκείνο το γατάκι που ανέφερες στην εφημερίδα του Συλλόγου, παραθέτοντας πλάι στην φωτογραφία του δυο αποσπάσματα απ’ τον Ηράκλειτο: «εδιζησάμην εμεωυτόν» (αναζήτησα τον εαυτό μου) (απ.101) και «ψυχής πείρατα ιών ουκ αν εξεύροιο, πάσαν επιπορευόμενος οδόν˙ ούτω βαθύν λόγον έχει» (τα πέρατα της ψυχής προχωρώντας δεν θα τα βρεις, όποιον δρόμο κι αν διαλέξεις˙ τόσο  βαθύ λόγον έχει) (απ.45). Τέτοια ήταν η πνευματική σου δύναμη, οξυδέρκεια  και ευαισθησία! Να φέρεις ξανά στο προσκήνιο «τα πιο πολλά από τα θεία πράγματα [που] μας ξεφεύγουν από απιστία (απιστίη διαφυγγάνει μη γιγνώσκεσθαι, Ηράκλειτος, απ.11)
       Πού είσαι  Γιώργο? Ρίζωσες βαθειά μέσα στα σπλάχνα της Χελιδόνας. Ρίζωσες βαθειά μεσ’ την καρδιά μας, απ’ όπου δεν μπορεί να σ’ αποσπάσει κανείς. Αμετακίνητη, ακέραιη η παρουσία σου όπως το Παρμενίδειο Είναι, που φέγγει  ως ήλιος –χωρίς να βυθίζεται ποτέ- πίσω απ’ το ηλιοβασίλεμα και το σκοτάδι της νύχτας, όπως εκείνης της 15ης του Νοέμβρη που διάβηκες τα σύνορα του χρόνου. Φέγγεις τώρα πάνω απ’ το σύνορο  ζωής και  θανάτου,  ευγενικά πάντα χαμογελώντας στη ζωή,  όπως   στο πανηγύρι τ’ Αγιανού Αύγουστο μήνα. 
         Πού είσαι  Γιώργο? Ήρθαν οι χωριανοί που αγάπησες, οι φίλοι σου  κι οι συγγενείς για να σε τιμήσουν. Ήρθαν οι αρχές του νομού. Ήρθαν οι συνάδελφοί σου καθηγητές απ’ το Πανεπιστήμιο, ήρθαν  οι φοιτητές σου για ν’ ακούσουν το τελευταίο σου ύψιστο μάθημα.
         Πού είσαι Γιώργο;  
Ποιος να παρηγορήσει τώρα τη μάννα σου και τον πατέρα σου που σε λάτρεψαν, που σ’ είχαν- ως τον μικρότερο-  τον πιο ακριβό και χαϊδεμένο;  Ποιος να παρηγορήσει τώρα τον κυρ-Γιάννη και την Ευαγγελία που σε μεγάλωσαν και σε σπούδασαν διαθέτοντας ό,τι είχαν για ν’ αποκτήσεις τα εφόδια που ήθελες ώστε να πορεύεσαι τίμια, δημιουργικά και άξια στη ζωή! Στο πρόσωπό σου έβλεπαν την πραγμάτωση  των κρυφών ονείρων της  ζωής τους. Στις στερήσεις τους να σε σπουδάσουν έβλεπαν τη συμβολή τους στην πρόοδο και την παιδεία αυτού του τόπου- στην οποία  ο δάσκαλος πατέρας σου κι’ ο αείμνηστος παππούς σου αφιέρωσαν τη ζωή τους. Στο πρόσωπό σου ολόκληρη η οικογένεια καμάρωνε τον αγώνα σου για την αλήθεια, χωρίς την οποία δεν μπορεί να ευδοκιμήσει και ν’ ανθίσει η κοινωνική ζωή. Αλλά και οι χωριανοί μας έβλεπαν στο πρόσωπό σου μια ζωντανή στιγμή απ’ τα ευγενικά όνειρα της γενιάς του πολέμου και της μετανάστευσης, η οποία στερήθηκε τις μορφωτικές ευκαιρίες  χωρίς όμως να στερηθεί ποτέ τη διάθεση να αγωνίζεται για την  πρόοδο του τόπου και την καλύτερη τύχη των νεότερων γενεών.

     Έφυγες Γιώργο. Και ποιός θα  παρηγορήσει τώρα τα πολυαγαπημένα σου αδέλφια: το Νίκο, τη Ντίνα, και το Βασίλη, που σ’ είχαν τον πιο  αγαπημένο και δεν σου χάλαγαν χατίρι? 
      Πού είσαι Γιώργο?   Έμεινε στη μέση η κουβέντα  που είχαμε αρχίσει πριν από χρόνια. Ούτε Χάιντεγκερ, ούτε Χάμπερμας, ούτε Πλάτωνας, ούτε Ηράκλειτος, ούτε Παρμενίδης μιλάνε τώρα πια, αφού λείπεις εσύ που τους έφερνες κοντά μας και τους έκανες να  μας μιλούν. Τώρα στο Είναι αναπαύεσαι. Το θεϊκό Είναι τώρα σ’ έχει κι’ αυτό μας ενώνει μαζί σου:  το Είναι  που μόχθησες μια ζωή με τη σκέψη σου για να το βγάλεις απ’ την αφάνεια-   απ’ τα φαινόμενα του χρόνου, απ’ τον δυισμό υποκειμένου-αντικειμένου,   απ’ το διαμελισμό της ορθολογικής  γνώσης, κι από την έκλειψη του Λόγου που το κρατά κρυμμένο. Το Είναι που μόχθησες για να το βγάλεις απ’ την εξορία- απ’ την απόσταση όπου το έστειλαν οι άγριοι καιροί-  και να το φέρεις ξανά  στη στάση την πρέπουσα:  σε ό,τι απαυγαύζει  κι αποκαλύπτεται με το «αείζωον πυρ» (απ.52)  που «μεταβάλλον αναπαύεται» του Ηράκλειτου (απ.50), καθώς και με το «αγέννητον εόν και ανώλεθρόν έστιν» (απ.8) του Παρμενίδη. Κι ακόμη, σε ό,τι απαυγάζει και σημαίνεται (πέρα απ’ τον θετικισμό και τον άνευ ορίων  ιστορικισμό και μεταμοντερνισμό) με αυτό που εσύ ονόμασες «οριακή οντολογία», υπονοώντας μια αλ-ήθεια  συμπαντική,  κοινωνική και υπαρξιακή συνάμα, εκπηγάζουσα πρωτογενώς από το γεγονός του όντος.
        Σ΄ έζησα Γιώργο τόσο κοντά μου! Κι η  παρουσία σου όπου βρισκόσουν αποτελούσε πηγή ευφροσύνης, πηγή νοήματος ζωής, πηγή ήθους, πηγή πνευματικότητας και πλήρωση παρουσίας. Χάρις στα μοναδικά σου χαρίσματα και στη φωτοανιχνεύτρα φύση της προσωπικότητάς σου, όπου επάνω της έλαμπαν η ευγένεια, η ομορφιά κι η χάρη,  μας έπαιρνε η ώρα συζητώντας- κάποτε μέχρι αργά τη νύχτα- γύρω απ’ το τραπέζι, όπου ο  Αγιάννης μας πρόσφερνε με το τιμημένο χέρι της μάνας σου κόκκινο κρασί. 
     Δεν  πιστεύω Γιώργο πως είσαι μακριά και δεν μας ακούς. Δεν πιστεύω πως δεν μας βλέπεις και δεν νοιάζεσαι για μας: για τους γονείς σου και τ’ αδέλφια, σου, για τους χωριανούς, τους φίλους και τους συγγενείς μας.  Δεν πιστεύω πως έχεις πάψει να ρωτάς για τη Χελιδόνα, το δρόμο, τα καλντερίμια, το μύλο, το διάσελο, τον καταρράκτη, το πλατάνι,  τον πολιτιστικό  σύλλογο του χωριού, τα  έργα που πρέπει να γίνουν. Δεν πιστεύω πως έπαψες να νοιάζεσαι για τα κοινωνικά προβλήματα και για τον ερχομό της άνοιξης στην προδομένη-υποθηκευμένη πατρίδα μας και στο δοκιμαζόμενο λαό της. Δεν πιστεύω πώς έπαψες να ενδιαφέρεσαι για τη φιλοσοφία, τους συναδέλφους σου και τους φοιτητές σου, αλλά και  για το Πανεπιστήμιο που ήθελες να ιδρυθεί στην Ευρυτανία, όπου ήκμασαν –με κέντρα τον Προυσό και τ’ Άγραφα κατά τα τετρακόσια χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς- οι Σχολές των Ελληνικών Γραμμάτων, που κράτησαν όρθιο το γένος: τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία.
    Παρόν είσαι Γιώργο!  Το φιλοσοφικό σου έργο, οι έρευνες, τα βιβλία, τα άρθρα, οι ομιλίες σου στα συνέδρια, οι διδακτικές σου σημειώσεις και τα χειρόγραφά σου μένουν εδώ για να συνομιλούμε μαζί σου, αλλά και για να συνομιλούν οι γενιές που έρχονται με  το σπινθηροβόλο πνεύμα σου και να βρίσκουν πρότυπα σε ήθος, αξίες, πνευματικότητα  και κοινωνική ευαισθησία.
     Νωρίς έφυγες, την ώρα που βρισκόσουν στο απόγειο της πνευματικής σου πορείας. Ωστόσο, η παρουσία σου έριξε σπόρους κι άφησε φύτρα χρυσά στην ελληνική γη και στις ψυχές μας.
Άκου Γιώργο πως σ’ αποχαιρέτησαν  τα "Ευρυτανικά νέα΄΄   (419/24-11-10) ευθύς σαν έμαθαν την αναχώρησή  σου: «Μια μεγάλη απώλεια για τα ευρυτανικά γράμματα. Η ευρυτανική γη δέχθηκε στα σπλάχνα της ένα από τα πολλά υποσχόμενα πνευματικά τέκνα της».
Άκου Γιώργο με τι λόγια σ’ αποχαιρετούν, αλλά και σε κρατούν πάντα  κοντά μας, οι φοιτητές σου απ’ το Ελεύθερο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο:
Φοιτητής από το Βόλο:
«Ήταν από τους λίγους καλούς γνώστες της αρχαιοελληνικής Φιλοσοφίας. Με την πνευματική οξυδέρκειά του και τη μεθοδικότητα του κατάφερνε μέσα στις λίγες ώρες να μας περάσει τα εργαλεία της φιλοσοφικής σκέψης.
Καλό ταξίδι Γιώργο … μας άφησες νωρίς, αλλά το ανήσυχο, υπερβατικό και αλτρουιστικό σου πνεύμα είναι ζωντανό για πάντα. Είσαι στις καρδιές μας …. Χάϊντεγκεριανέ δάσκαλε και φιλόσοφε της ηλεκτρονικής Δημοκρατίας! ».
Φοιτητής απ’ την Αθήνα:
«Είμαι συγκλονισμένος.... Ήταν καθηγητής μου πρόπερσι, και μας μιλούσε συχνά στο φιλοσοφικό καφενείο, στο Dasein, στα Εξάρχεια...Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω… ακόμα δεν μπορώ να δεχτώ ότι έφυγε από κοντά μας.
Κρίμα, για εμάς χάσαμε έναν πραγματικό δάσκαλο, έναν άνθρωπο που συνέβαλε και θα συνέβαλε στην περαιτέρω ανάπτυξη της φιλοσοφίας.  Αυτός, είμαι σίγουρος ότι θα είχε κάτι Χαϊντεγκεριανό να μας πει εξηγώντας την απρόσμενη φυγή, το θάνατό του…».
Φοιτήτρια:
«Είμαι συγκλονισμένη... Ήταν ο καλύτερος καθηγητής που έχω γνωρίσει... Απίστευτο πάθος για τη φιλοσοφία, εξαιρετική μεταδοτικότητα... Αισθάνομαι πολύ τυχερή που τον γνώρισα και είχα την τιμή να τον έχω δάσκαλό μου…».
     Έτσι έλαμψες Γιώργο. Έτσι λάμπεις και τώρα που η παρουσία σου δεν μας γίνεται πια αισθητή με τα μάτια του σώματος, αλλά της ψυχής μας.  Στις χορδές της κιθάρας σου σιωπούν τώρα ο Ντύλαν κι  ο Σαββόπουλος.  Τώρα είσαι ένα με το Είναι, με τη Φύση τη θεϊκή. Η παρουσία σου συνεχίζεται πλέον μέσα από το άνθισμα στις ψυχές μας των στοχασμών, των αξιών και των ονείρων σου. Συνεχίζεται με τη μελέτη και την έρευνα του έργου σου που ήδη  συντελείται στον κόσμο της φιλοσοφίας, της παιδείας και του πολιτισμού. Συνεχίζεται με την άνοιξη που  περιμένει να ρθει για να μας βρει μαζί στην αγαπημένη σου Χελιδόνα μαζί με την Ανάσταση! 
  Χελιδόνα  15 Δεκεμβρίου 2010,                                  Κώστας Ν. Τσιαντής


ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Δρ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΤΣΙΑΝΤΗΣ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ιδιότητα:
Πτυχιούχος και διδάκτωρ φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών
Μεταδιδακτορικός ερευνητής
Επιστημονικός συνεργάτης της ΑΣΠΑΙΤΕ Αθηνών
Διδάσκων στο ΕΑΠ
Χρονολογία γέννησης:
28/09/1968.  Τόπος γέννησης: Χελιδόνα Ευρυτανίας
Διεύθυνση κατοικίας:
Ζωοδόχου Πηγής 49.  Νέα Ελβετία/Βύρωνας. τ.κ.: 16233
Τηλέφωνο κατοικίας:
7652967 – 7600198 / κινητό: 6977957317
e-mail:
gtsiant @ hotmail.com , gtsiant@yahoo.gr


                                      
Στρατιωτική Θητεία
11/1996 - 5/1998, Στρατός Ξηράς (Διαβιβάσεις)




ΣΠΟΥΔΕΣ
1.   Απολυτήριο Λυκείου: 2ο Λύκειο Βύρωνα, 1986 (βαθμός «Άριστα»)
2.   Πρώτο πτυχίο :
Τίτλος: Πτυχίο Φιλοσοφικής Σχολής (Τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας, ειδίκευση Φιλοσοφία) , Έτος αποφοίτησης 1991, βαθμός πτυχίου: «Λίαν Καλώς» (: 8,1).
Χώρα: ΕΛΛΑΔΑ
Πανεπιστήμιο: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Συνημμένο)
3.   Υποψήφιος Διδάκτωρ του τομέα φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Δεκέμβριος 1991. 
4.   Διδακτορικό Δίπλωμα :
Χώρα: ΕΛΛΑΔΑ.
Πανεπιστήμιο: Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Φιλοσοφική Σχολή (τομέας Φιλοσοφίας).
Τίτλος διατριβής: Ακρασία - Χρόνος - Ήθος, Φιλοσοφική προσέγγιση του προβλήματος των ναρκωτικών,(βαθμός: «Άριστα»). Ημερομηνία έγκρισης: 23 Οκτωβρίου 1996 (Συνημμένο)

ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ
Αγγλικά – Γαλλικά (Συνημμένο)
Γερμανικά (δύο χρόνια φροντιστηριακά μαθήματα)

ΑΛΛΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ
Χειρισμός Ηλεκτρονικού Υπολογιστή (Προγράμματα επεξεργασίας κειμένου, υπηρεσίες διαδικτύου)

ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ

·      1991-92 : Παρακολούθηση - συμμετοχή σε μεταπτυχιακό σεμινάριο Φιλοσοφίας με θέμα ¨Πλάτωνος Πολιτεία¨ της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Γρ. Κωσταρά.
·      1992 - 93 : Παρακολούθηση - συμμετοχή σε μεταπτυχιακό σεμινάριο Φιλοσοφίας με θέμα ¨Οψεις της Διαλεκτικής¨ της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Γρ. Κωσταρά.
·      1993 - 94 : Παρακολούθηση - συμμετοχή σε μεταπτυχιακό σεμινάριο Φιλοσοφίας με θέμα ¨Ο Φάουστ του Γκαίτε¨ της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Γρ. Κωσταρά.
·      1994 - 95 : Παρακολούθηση - συμμετοχή σε μεταπτυχιακό σεμινάριο Φιλοσοφίας με θέμα ¨Η Φιλοσοφία του Ασκητισμού και η Ασκητική του Ν. Καζαντζάκη¨ της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Γρ. Κωσταρά.
·      1995 - 96 : Παρακολούθηση - συμμετοχή σε μεταπτυχιακό σεμινάριο Φιλοσοφίας με θέμα ¨Πλωτίνου Όψεις¨ της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Γρ. Κωσταρά. (Συνημμένες βεβαιώσεις)
·      Ενεργή συμμετοχή στα πανελλήνια και διεθνή συνέδρια φιλοσοφίας της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας (ΕΦΕ) και της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας (ΔΕΕΦ). 

 

ΜΕΛΟΣ

Τακτικό μέλος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας (ΕΦΕ) 
Τακτικό μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελληνικής Φιλοσοφίας (ΔΕΕΦ).
Μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του τριμηνιαίου επιστημονικού περιοδικού για τη μελέτη της θρησκευτικότητας «Θρησκειολογία – Ιερά/Βέβηλα»

ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ


Μεταδιδακτορικός ερευνητής-υπότροφος του ΙΚΥ (2002-2004)


ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
1. Συμμετοχή στο ερευνητικό πρόγραμμα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπό τη διεύθυνση των καθηγητών Ευάγγελου Μουτσόπουλου και Αθανασίας  Γλυκοφρύδη-Λεοντσίνη,  για τη δημιουργία-συγγραφή Index του φιλοσοφικού έργου του Π. Βράιλα –Αρμένη, Αθήνα 1991-92.
2. Τσιαντής Γ.: «Τεχνική και σύγχρονη δημοκρατία». Γενικός τίτλος της ατομικής μεταδιδακτορικής μας έρευνας (σε συνεργασία με το Φιλοσοφικό Τεχνολογικό Εργαστήριο Εφηρμοσμένης και Οικολογικής Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών) που υποστηρίχθηκε από το ΙΚΥ (Αθήνα 2002-2004).
3. Συμμετοχή ως κύριος ερευνητής στην διεπιστημονική ερευνητική ομάδα του προγράμματος των ΤΕΙ Αθηνών «Φρόνηση», με αντικείμενο «το νόημα και τις επιπτώσεις της τεχνολογίας, όπως προσλαμβάνονται από επιλεγμένες κοινωνικές ομάδες στην Ελλάδα» (Αθήνα 2004-2007) (βλ. www.fronisi.gr). 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ – ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ

1.  Τσιαντής Γ.: «Η μεταφυσική της πληροφορίας και η αναγκαιότητα μιας άλλης οντολογίας», Ανακοίνωση στο 13ο Διεθνές Συνέδριο Ελληνικής Φιλοσοφίας με θέμα “Η φιλοσοφία της επικοινωνίας”, Ρόδος: 18-25 Αυγούστου 2001. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης, σελ. 154-158 του προγράμματος του Συνεδρίου.

2. Tσιαντής Γ.: «Ποια πολιτική για την τεχνολογία;», Παρέμβαση στην Επιστημονική Ημερίδα της ΑΣΠΑΙΤΕ  Αθηνών με θέμα: “Φιλοσοφική σπουδή της τεχνολογίας”, Μαρούσι, Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2002 (υπό δημοσίευση στα πρακτικά της Ημερίδας).

3. Τσιαντής Γ.: «Η επιστροφή της πολιτικής ως το κυρίαρχο ηθικό αίτημα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης – Οι όροι της θεμελίωσής του και το έργο της φιλοσοφίας», Ανακοίνωση στο 14ο Διεθνές Σεμινάριο Φιλοσοφίας, με θέμα: “Πόλις, κοσμόπολις και παγκοσμιοποίηση” 5η Συνεδρία, Ακαδημεία Πλάτωνος, Δευτέρα 13 Μαΐου 2002. Βλ. σελ. 36 του προγράμματος του Σεμιναρίου.

4. Τσιαντής Γ.: «Ηθικές και πολιτικές παράμετροι της παγκοσμιοποίησης: Το αίτημα της άμεσης δημοκρατίας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης – Προς μια ηλεκτρονική ή εικονική δημοκρατία;», Ανακοίνωση στο 14ο Διεθνές Συνέδριο Ελληνικής Φιλοσοφίας με θέμα “Πόλις και κοσμόπολις: και τα προβλήματα της εποχής”, Σάμος: 2-8 Αυγούστου 2002. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης, σελ. 121-123 του προγράμματος του Συνεδρίου.

5. Τσιαντής Γ.: «Η λανθάνουσα μεταφυσική της αντιπροσώπευσης, οι σύγχρονες εικονικές της διαστάσεις και οι συνέπειες της αποδοχής της», Ανακοίνωση στο 15ο Διεθνές Σεμινάριο Φιλοσοφίας, με θέμα “Σύγχρονα θέματα οικολογικής φιλοσοφίας”, 1η Συνεδρία, Ακαδημεία Πλάτωνος, Δευτέρα 7 Απριλίου 2003. Βλ. σελ. 27 του προγράμματος του Σεμιναρίου.

6. Τσιαντής Γ.: «Φυσικό και τεχνητό: Μεθοδολογική διάκριση ή οντολογικό πρόταγμα – Προς μια μεθερμήνευση του αριστοτελικού παραδείγματος», Ανακοίνωση στο 15ο Διεθνές Σεμινάριο Φιλοσοφίας με θέμα “Σύγχρονα θέματα οικολογικής φιλοσοφίας”, 6η Συνεδρία, Πνύκα, Δευτέρα 26 Μαΐου 2003. Βλ. σελ. 36 του προγράμματος του Σεμιναρίου.

7. Τσιαντής Γ.: «Το μέλλον της φιλοσοφίας και η φιλοσοφία της τεχνολογίας», Ανακοίνωση στο 15o Διεθνές Συνέδριο Ελληνικής Φιλοσοφίας με θέμα “Αντιλήψεις για τη φιλοσοφία – Από τους προσωκρατικούς μέχρι σήμερα”, Ουρανούπολις-Χαλκιδική, 1-7 Αυγούστου 2003. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης, σελ. 116-118 του προγράμματος του Συνεδρίου.

8. Τσιαντής Γ.: «Οριακή οντολογία και τεχνολογία – Σκιαγραφώντας τα θεμέλια μιας δημοκρατικής πολιτικής για την τεχνολογία», Διάλεξη που έγινε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας, την Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2004. Βλ. παρουσίαση της διάλεξης στο περιοδικό Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, Τόμος 21, Τεύχος 62, Μάιος 2004, σελ. 214-215.

9. Τσιαντής Γ.: «Η οντολογική θεμελίωση των οικονομικών αντιλήψεων του Αριστοτέλη και η πολιτική ως πρόταγμα», Ανακοίνωση στο 1ο Παγκόσμιο Ολυμπιακό Συνέδριο Φιλοσοφίας με θέμα: “Φιλοσοφία, ανταγωνιστικότητα και αγαθός βίος”, Αθήνα-Σπέτσες: 27 Ιουνίου – 4 Ιουλίου 2004. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης, σελ. 244-245 του προγράμματος του Συνεδρίου.

10. Τσιαντής Γ.: «Από την αριστοτελική έννοια της τέχνης στην μαρξική διαλεκτική τεχνικής και αναγκών», Eισήγηση στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος «Φρόνηση» του ΤΕΙ Αθηνών, Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2005. Βλ. σχετική ιστοσελίδα του προγράμματος: www.fronisi.gr.

11. Τσιαντής Γ.: «Εκλείψεις του Λόγου και είδωλα πολιτισμού – Γνώση, τεχνική και αξίες στην εποχή της παγκοσμιοποίησης», Ανακοίνωση στο 17o Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας με θέμα “Η φιλοσοφία του πολιτισμού”, Σάμος-Πάτμος: 1-7 Αυγούστου 2005. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης, σελ. 198-199 του προγράμματος του Συνεδρίου. 

12. Τσιαντής Γ.: «Μεταξύ επιστημολογίας και οντολογίας: Το φάντασμα της καθαρής γνώσης και οι προκλήσεις της σύγχρονης τεχνοεπιστήμης», Ανακοίνωση στο 10o Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλοσοφίας με θέμα: «Φιλοσοφία των επιστημών», Θεσσαλονίκη: 6-8 Μαΐου 2006. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης, σελ. 97-98 του προγράμματος του Συνεδρίου.

13. Τσιαντής Γ. : «Είναι, ισχύειν και αξίζειν: Το αίτημα της οντολογικής θεμελίωσης των αξιών στην εποχή της οικουμενικότητας», Ανακοίνωση στο 18o Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας με θέμα “Η φιλοσοφία των αξιών και οι αντιλήψεις για τη δικαιοσύνη στην εποχή της οικουμενικότητας”, Καβάλα-Άβδηρα: 20-27 Ιουλίου 2006. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης, σελ. 157-158 του προγράμματος του Συνεδρίου.          

14. Τσιαντής Γ.: «Παιδεία χωρίς παιδιά, πολιτική χωρίς πολίτες: Εκπαιδεύοντας κοσμοπολίτες ή “υπηκόους” μιας μεταμοντέρνας οικουμενικής συνθήκης;», Ανακοίνωση στο 19ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας, Σάμος: 15-21 Ιουλίου 2007. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης σελ. 187-188 του προγράμματος του συνεδρίου. 

15. Τσιαντής Γ.: «Η φιλοσοφία στο απόσπασμα – Η παρουσία της φιλοσοφίας στη σύγχρονη ελληνική εκπαίδευση και κοινωνία». Ανακοίνωση που έγινε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2008, στο πλαίσιο σχετικής εκδήλωσης της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας.

16. Τσιαντής Γ.: «Πώς θεμελιώνονται τα όρια; - Το μετέωρο βήμα ενός σύγχρονου ηθικού προτάγματος», Εισήγηση που έγινε στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης (αίθουσα Μιχελή), την Πέμπτη 8 Μαΐου 2008.

  17. Τσιαντής Γ.: «Ο ρόλος της αρχαίας οντολογίας στη θεμελίωση των ορίων της σύγχρονης τεχνοεπιστήμης», Ανακοίνωση στο 20ο Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας με θέμα «Η ελληνική φιλοσοφία και τα προβλήματα της εποχής μας», Χανιά – Κρήτη: 12-18 Ιουλίου 2008. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης σελ. 168 - 169 του προγράμματος του συνεδρίου.
18. Τσιαντής Γ.: «Από την κοινωνία του θεάματος στην εικονική δημοκρατία – Ανιχνεύοντας τους μετασχηματισμούς του σύγχρονου πολιτικού υποκειμένου», Ανακοίνωση στο 11ο Πανελλήνιο Συνέδριο Φιλοσοφίας με θέμα «Η έννοια του υποκειμένου και οι μετασχηματισμοί της», Πάτρα: 17-19 Οκτωβρίου 2009. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης στον σχετικό τόμο με το πρόγραμμα και τις περιλήψεις του συνεδρίου.

ΜΟΝΟΓΡΑΦΙΕΣ

1.      Τσιαντής, Γ.: «Η έννοια της ακρασίας στον Πλάτωνα και στον Αριστοτέλη», μελέτη στο πλαίσιο σχετικής μεταπτυχιακής έρευνας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Φιλοσοφική Σχολή, Αθήνα 1993.
2.      Τσιαντής Γ.: «Είναι και πρέπει – Η οντολογική θεμελίωση της ηθικής», φιλοσοφική πραγματεία στο πλαίσιο εκπόνησης της διδακτορικής διατριβής.
3.      Τσιαντής, Γ.: «Χρόνος και ναρκωτικά – Ορισμένες ουσιώδεις διαστάσεις του προβλήματος με ειδική αναφορά στην αντιμετώπισή του στο πλαίσιο του Στρατού», εργασία που κατατέθηκε στο ΓΕΣ στο πλαίσιο διαγωνισμού για την αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών στο Στρατό, Ιούνιος 1997.
4.      Τσιαντής Γ.: «Εισαγωγή στη φιλοσοφία», Σημειώσεις Παραδόσεων, ΑΣΠΑΙΤΕ, Αθήνα 1998.
5.      Τσιαντής Γ.: «Θεωρία της γνώσης», Σημειώσεις Παραδόσεων, ΤΕΙ Αθηνών, Αθήνα 2006.
 
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ  

1. Τσιαντής, Γ.: Περίληψη διατριβής «Ακρασία - Χρόνος – Ήθος: Φιλοσοφική προσέγγιση του προβλήματος των ναρκωτικών», Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, τεύχος 39, Σεπτ. 1996, σελ. 308-314.

2. Τσιαντής, Γ.: «H έννοια της ιστορικότητας στον M. Heidegger ως ορίζοντας ερμηνευτικής και αυτογνωσίας», Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, τεύχος 50, Μάιος 2000, σελ. 124-142.

3. Τσιαντής, Γ.: «Λόγος – αίσθημα και ενσυναισθητική κριτική θεώρηση της αισθητικής του Hume ως μια δυνατότητα διαλεκτικής υπέρβασης του σκεπτικισμού του», Παλίμψηστον, Β’ περίοδος, Τόμος 18, Ηράκλειον Κρήτης 2003, σελ. 17-28. 

4. Τσιαντής, Γ.: «“O Θεός είναι νεκρός”: Ο ευρωπαϊκός μηδενισμός και το πρόβλημα της μεθοδολογικής προσέγγισής του», Θρησκειολογία, τεύχος 1, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2000, σελ. 57-72.

5. Τσιαντής, Γ.: «Ορθός λόγος κατά αποκάλυψης: Η εκκοσμίκευση στη νεώτερη φιλοσοφία», στο περιοδ. Αφιέρωμα (ένθετο της εφημερ. Ελευθεροτυπία), τεύχος 78, Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2000, σελ 8-11.

6. Τσιαντής, Γ.: «Ο θάνατος στη σκέψη του M. Heidegger», Θρησκειολογία, τεύχος 2, Ιανουάριος-Μάρτιος 2001, σελ. 185-200.

7. Τσιαντής Γ.: «Η υποθετική συμβουλή της σύνεσης ως μια εναλλακτική της κατηγορικής προστακτικής ηθική πρόταση»,  Παρνασσός, τόμος ΜΒ΄, Ιανουάριος-Δεκέμβριος 2000, σελ. 191-202.

8. Τσιαντής Γ.: «Η μεταφυσική της πληροφορίας και η αναγκαιότητα μιας άλλης οντολογίας», στον τόμο με τις ανακοινώσεις συνεδρίου Κωνσταντίνου Βουδούρη (επιμ.), Ρητορική, επικοινωνία, πολιτική και φιλοσοφία, εκδ. Ιωνία, Αθήνα 2002, σελ. 272-296.                                 

9. Τσιαντής Γ.: «Ποια ηθική; Για ποιους πολίτες; - Η διαπλοκή ηθικής και πολιτικής στη σκέψη του Σωκράτη», Θρησκειολογία, 3o τεύχος Απρίλιος-Ιούνιος 2002, σελ. 7-22.

10. Τσιαντής Γ.: «Χρόνος και ψυχότροπες ουσίες – Η υπέρβαση της καθημερινότητας», περιοδ. Αφιέρωμα, τεύχος 131, Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2001, σελ. 12-13. 

11. Τσιαντής Γ.: «Το αίτημα της θεμελίωσης της ηθικής στην εποχή της πληροφορικής και της βιοτεχνολογίας», Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, τεύχος 57, Σεπτέμβριος 2002, σελ. 293-324.

12. Τσιαντής Γ.: «Το αίτημα της άμεσης δημοκρατίας στην εποχή της παγκοσμιοποίησης – Προς μια ηλεκτρονική ή εικονική δημοκρατία;», στον τόμο με τις ανακοινώσεις συνεδρίου Κωνσταντίνου Βουδούρη (επιμ.), Πόλις, κοσμόπολις και παγκοσμιοποίηση, εκδ. Ιωνία, Αθήνα 2003, σελ. 301-324.

13. Τσιαντής Γ.: «Θρησκευτικότητα και μεταφυσική στο έργο του Χρήστου Μαλεβίτση», Θρησκειολογία, 4o τεύχος, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2003, σελ. 23-32.

14. Τσιαντής Γ.: «Παιδεία και Δημοκρατία – Από τον Καστοριάδη στον Πλάτωνα και από τον Πλάτωνα σ’ εμάς», στον συλλογικό τόμο Φιλοσοφίας αγώνισμα – Μελέτες προς τιμήν του καθηγητού Κωνσταντίνου Βουδούρη, επιμ. Ευαγγελία Μαραγγιανού, εκδ. Ιωνία, Αθήνα 2004, σελ. 625-657. 

15. Τσιαντής Γ.: «Φυσικό και τεχνητό: Μεθοδολογική διάκριση ή οντολογικό πρόταγμα; – Προς μια μεθερμήνευση του αριστοτελικού παραδείγματος», στο περιοδικό Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, τεύχος 61, Ιανουάριος 2004, σελ. 59-69.

16. Τσιαντής Γ.: «Το μέλλον της φιλοσοφίας και η φιλοσοφία της τεχνολογίας», στον τόμο με τις ανακοινώσεις συνεδρίου Κωνσταντίνου Βουδούρη (επιμ.), Αντιλήψεις για τη φιλοσοφία – Από τους προσωκρατικούς μέχρι σήμερα, εκδ. Ιωνία, Αθήνα 2004, σελ. 276-287.

17. Τσιαντής Γ.: «Η έννοια της βίας ως προπολιτικού στοιχείου στην αρχαία ελληνική διανόηση», στο περιοδικό Θρησκειολογία, 5ο τεύχος, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2004, σελ. 103-115.

18. Τσιαντής Γ.: «Η οντολογική θεμελίωση των οικονομικών αντιλήψεων του Αριστοτέλη και η πολιτική ως πρόταγμα», στον τόμο με τις ανακοινώσεις συνεδρίου Κ. Βουδούρη & Ε. Μαραγγιανού (επιμ.), Φιλοσοφία, ανταγωνιστικότητα και αγαθός βίος, Τόμος Α΄, εκδ. Ιωνία, Αθήνα 2005, σελ. 360-382.

19. Τσιαντής Γ. «Εκλείψεις του Λόγου και είδωλα πολιτισμού – Γνώση, τεχνική και αξίες στην εποχή της παγκοσμιοποίησης», στον τόμο με τις ανακοινώσεις συνεδρίου Κ. Βουδούρη (επιμ.), Η φιλοσοφία του πολιτισμού, εκδ. Ιωνία, Αθήνα 2006, σελ. 226-235.

20. Τσιαντής Γ. «Μεταξύ επιστημολογίας και οντολογίας: Το φάντασμα της καθαρής γνώσης και οι προκλήσεις της σύγχρονης τεχνοεπιστήμης», στον τόμο με τις ανακοινώσεις συνεδρίου Δήμητρα Σφενδόνη-Μέντζου (επιμ.), Φιλοσοφία των επιστημών, εκδ. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 2008, σελ. 335-343.

21. George Tsiantis, “The Request of Direct Democracy in the Era of Globalization: Towards an Electronic or Virtual Democracy?”, in Konstantine Boudouris (ed.), Polis and Cosmopolis: Problems of a Global Era – Vol. II, Ionia Publications, Athens 2003, pp. 165-176.

22. George Tsiantis, “The Future of Philosophy and the Philosophy of Technology”, in Konstantine Boudouris (ed.), Conceptions of Philosophy – Ancient and Modern, Ionia Publications, Athens 2004, pp. 387-395.

23. Τσιαντής, Γ.: «Το έργο τέχνης ως τόπος της α-λήθειας στον M. Heidegger», (άρθρο υπό δημοσίευση στο περιοδ. Περίπλους).

24. Τσιαντής Γ.: «Πολιτισμός versus ανάπτυξη – Οι φιλοσοφικές και πολιτικές συνδηλώσεις μιας ριζικής αντίθεσης» (άρθρο υπό δημοσίευση στο περιοδ. Ίνδικτος).

25. Τσιαντής Γ.: «Επιστήμη, εικονικό και ιερό – Η μεταφυσική τεχνο-λογική της υπέρβασης και η οριακή οντολογία» (δοκίμιο υπό δημοσίευση στο περιοδ. Θρησκειολογία).

26. Τσιαντής Γ.: «Η έκλειψη του όντος – Για μια οντολογικά θεμελιωμένη γνωσιοθεωρία», στο περιοδικό Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, τεύχος 70, Ιανουάριος 2007, σελ. 26-65. 

27. Τσιαντής Γ. : «Είναι, ισχύειν και αξίζειν: Το αίτημα της οντολογικής θεμελίωσης των αξιών στην εποχή της οικουμενικότητας», στον τόμο με τις ανακοινώσεις συνεδρίου Κ. Βουδούρη και Ε. Μαραγγιανο0ύ (επιμ.), Αξίες και δικαιοσύνη στην εποχή της οικουμενικότητας, εκδ. Ιωνία, Αθήνα 2007, σελ. 250-261.

28. Τσιαντής Γ.: «Παιδεία χωρίς παιδιά, πολιτική χωρίς πολίτες: Εκπαιδεύοντας κοσμοπολίτες ή “υπηκόους” μιας μεταμοντέρνας οικουμενικής συνθήκης;», στον τόμο με τις ανακοινώσεις συνεδρίου Κ. Βουδούρη (επιμ.), Παιδεία – Η εκπαίδευση στην εποχή της οικουμενικότητας, εκδ. Ιωνία, Αθήνα 2008, σελ. 362-380.

29. Τσιαντής Γ.: «Ο ρόλος της αρχαίας οντολογίας στη θεμελίωση των ορίων  σύγχρονης τεχνοεπιστήμης», Ανακοίνωση στο 20o Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας με θέμα «Η ελληνική φιλοσοφία και τα προβλήματα της εποχής μας», Χανιά – Κρήτη: 12-18 Ιουλίου 2008. Βλ. την περίληψη της ανακοίνωσης σελ. 168 - 169 του προγράμματος του συνεδρίου. (Το πλήρες κείμενο υπό δημοσίευση στον τόμο με τα πρακτικά του συνεδρίου).

ΑΥΤΟΤΕΛΗ ΒΙΒΛΙΑ

 

ΓΙΏΡΓΟΣ Ι. ΤΣΙΑΝΤΗΣ: Φιλοσοφία και τεχνολογία – Δοκίμιο οριακής οντολογίας, εκδ. ΄Ελλην, Αθήνα 2004.

ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΤΣΙΑΝΤΗΣ: Λόγος – αίσθημα και ενσυναισθητική κριτική θεώρηση της αισθητικής του Hume ως μια δυνατότητα διαλεκτικής υπέρβασης του σκεπτικισμού του, Ανάτυπο από τον 18o τόμο του περιοδικού Παλίμψηστον, Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη, Ηράκλειον 2003 .

ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΤΣΙΑΝΤΗΣ: Η έκλειψη του όντος – Για μια οντολογικά θεμελιωμένη γνωσιοθεωρία, (υπό έκδοση φιλοσοφικό δοκίμιο).

ΓΙΩΡΓΟΣ Ι. ΤΣΙΑΝΤΗΣ: Η μεταφυσική των ναρκωτικών – Δοκίμιο εφαρμοσμένης ηθικής, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Λευκωσίας, Λευκωσία-Κύπρος 2008.


ΛΟΙΠΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ - ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΕΣ

 

1. Τσιαντής Γ.: «Το παιχνίδι των αναγκών – Στα όρια της αυταπάτης». Κριτική παρουσίαση του βιβλίου του Ivan Illich Για τις ανάγκες του ανθρώπου σήμερα (εκδ. Νησίδες, Σκόπελος 1999), στην εφημερ. Ορθοδοξία 21os αιώνας, 3, Δεκέμβριος 1999, σελ. 42.

2. Τσιαντής Γ.: «Από το μύθο στο λόγο; Πλανητικές μεταμορφώσεις του κόσμου και του ανθρώπου». Φιλοσοφικό δοκίμιο με αφορμή την κριτική παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Αξελού Μεταμορφώσεις / Κλείσιμο – Άνοιγμα (εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα 1998), στην εφημερ. Ορθοδοξία 21os αιώνας, 4, Φεβρουάριος 2000, σελ. 37-39.  

3. Τσιαντής Γ.: «Έχουμε λόγους να “επαναστατούμε”; Ο ρόλος του διανοούμενου στην εποχή της παγκοσμιοποίησης – Ρόλος του ενεργού πολίτη». Κριτική παρουσίαση του βιβλίου του Pierre Bourdieu Αντεπίθεση πυρών – Λόγοι για την ενίσχυση της αντίστασης ενάντια στη νεοφιλελεύθερη εισβολή (εκδ. Πατάκης, Αθήνα 1998), στην εφημερ. Ορθοδοξία 21os αιώνας, 5, Απρίλιος 2000, σελ. 23-24.

4. Τσιαντής Γ.: «Μεταξύ ρεφορμισμού και επαναστατικότητας: Το ζήτημα της πολιτικής παρέμβασης και το πρόβλημα της μεθόδου – Μια αναπάντητη πρόκληση». Πολιτικό δοκίμιο μέρος του οποίου υπό τον τίτλο «Μια διαφορετική πρόταση για τα ΜΜΕ» δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα Πριν, αρ. φ. 438, Κυριακή 10 Οκτωβρίου 1999, σελ. 18.

5. Τσιαντής Γ.: «Θεωρία του χάους», άρθρο στο ένθετο «millennium 2000» (εφημερίδα  Ορθοδοξία 210ς αιώνας, 3, Δεκέμβριος 1999, σελ. 35).

6. Τσιαντής Γ.: Κριτική παρουσίαση του βιβλίου της καθηγήτριας Αθανασίας Γλυκοφρύδη-Λεοντσίνη, Συστήματα καλών τεχνών στη νεοελληνική αισθητική (εκδ. Ινστιτούτο του Βιβλίου – Α. Καρδαμίτσα, Αθήνα 2002, σελ. 276), στο περιοδικό Ελληνική Φιλοσοφική Επιθεώρηση, τεύχος 64, τόμος 22, Ιανουάριος 2005, σελ. 83-89. 

 

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ

Ηθική και πολιτική φιλοσοφία, θεωρία της γνώσης, επιστημολογία και φιλοσοφία της τεχνολογίας, αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, φιλοσοφία της παιδείας, θέματα εφαρμοσμένης ηθικής, σχέσεις ηθικής και οντολογίας.

 

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ-ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Οκτώβριος 1998 έως και Ιανουάριο 2006: Καθηγητής στην ΑΣΠΑΙΤΕ (πρώην ΣΕΛΕΤΕ) Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο «Φιλοσοφία της Παιδείας» και «Κοινωνιολογία της Παιδείας». Φεβρουάριος 2009 έως σήμερα: Καθηγητής στην ΑΣΠΑΙΤΕ με γνωστικό αντικείμενο «Φιλοσοφική και κοινωνιολογική θεώρηση της εκπαίδευσης». Μάρτιος 1999 έως και Ιούνιο 2002: Καθηγητής στο μεταπτυχιακό τμήμα Γενικής Τεχνολογίας - ΓΕΤΕ της ΑΣΠΑΙΤΕ Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο «Φιλοσοφία της Τεχνολογίας». (Αυτοδύναμη διδασκαλία με εξεταστικά και βαθμολογικά καθήκοντα). [Συνημμένες βεβαιώσεις].
Οκτώβριος 2006 έως Ιούνιος 2008: καθηγητής στα ΤΕΙ Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο «Θεωρία της γνώσης». (Αυτοδύναμη διδασκαλία με εξεταστικά και βαθμολογικά καθήκοντα). [Συνημμένη Βεβαίωση].
Οκτώβριος 2007 έως σήμερα: Καθηγητής – Σύμβουλος (ΣΕΠ) στο Ελληνικό Ανοικτό  Πανεπιστήμιο, με γνωστικό αντικείμενο «Ευρωπαϊκή Φιλοσοφία».